9 dagen fietsen in het buitenland. Heerlijk in de bergen. Leven als een wielrenner (overdag). Sleutelen als een mechanieker (de hele dag).
’s Ochtends vroeg ging de wekker. Snel even een hap havermout naar binnen en op weg naar Schiphol. Een KLM vliegtuig stond klaar om 24 mannen en dames naar Barcelona te vliegen. Na een redelijk rustige vlucht landden wij op het vliegveld. Gelukkig, ook dat weer overleefd. Er wachtte ons vervolgens nog een busrit van ruim een uur naar het huisje in Casa de la Sella. Een groot huisje. Met zwembad. Genoeg twee-persoonsbedden. Vertier voor de sportievelingen. Beide koks Laurens en Ted waren al aanwezig.
Na een korte bespreking en kamerindeling werd er om half drie het startschot ingeluid. De eerste Spaanse kilometers! Na 10 meter stond ik al langs de kant, de snelheidsmeter deed een beetje raar. En dat was gelijk het eerste gat dat dichtgereden moest worden. Na 1 kilometer stonden wij weer stil. Een klapband. Iedereen reed door, Maurice bleef bij Jerry en ik mocht ook weer door. Gat nummer twee. Gaat lekker zo. De hartslag was nog niet onder de 160 geweest. Een wat langere heuvel werd aangedaan en lekke band nummer twee. En weer terug naar beneden. En bij de locatie van de lekke band weer omhoog. Goed voor de kilometers laten wij maar zeggen!
De klim werd nu wel geheel gedaan en de afdaling kon ingezet worden. En ik stond maar weer eens langs de kant. Het snelheidsmagneetje tikte tegen de spaken en dat is irritant. Iedereen was weer voorbij dus poging drie voor het dichten van het gat. Groep Haakman werd snel bijgehaald en ik ging maar weer verder. Dat dikke lichaam daalt wat sneller. De volgende groep werd ook bijgehaald.
De volgende klim was wat leuker. Een beetje Vlaams. Niet te lang, niet te stijl maar wel lekker. Bij het aangaan van de helling stond iedereen opeens stil. Ik zat lekker in mijn ritme en reed door. Toen ik omkeek was het gat 200 meter. Oké, dat kan dus ook! De afdaling weer gezamenlijk en om een dorpje heen. De terugweg volgde dezelfde weg. De lange klim liep ook lekker. Het eerste stuk ging gezamenlijk maar al snel reed ik opeens op kop. En al snel reden er maar weinig achter mij. Ik zat heerlijk in mijn ritme, niet te gek maar net goed en bleef doortrappen. Jeroen, Eit, Luuk en Arie bleven erbij, al deden Jeroen en Luuk snel een stapje terug. Bovenaan nog wel even de laatste 25 meter versneld om als eerste over de streep te gaan. Haha.
Gezamenlijk werd er weer afgedaald richting het huisje. Een heerlijk dagje. Nu lekker slapen en uitrusten voor morgen.
De rit is ook terug te zien op Relive.cc: 1ste dag trainingskamp West Frisia
