Niet te oud om te leren

91 jaar. Zo fit als wat. Heeft zijn wilde haren nog lang niet verloren. En stond vanavond gewoon op de wielerbaan.

Bij het oprijden van de baan stond er een bekend persoon langs de baan: mijn opa. Bijna 92 jaar oud en wilde weleens zien wat zijn kleinzoon op de baan doet. Een grote grijns zei mij genoeg. Ik was wat later (reed tussen de bussen en ME van Cambuur) dus er was geen tijd om te babbelen. De training ging van start en er werden gelijk wat sprintjes gedaan.

Na de sprintjes volgden de tempoblokken en het peloton op een ronde rijden. Dit keer maar een keer met zijn tweeën. Een junior dame zat heerlijk in mijn wiel. De overige twee keer kon ik meerijden. Lekker rustig aan!

Na de pauze volgde nog een ingewikkelde oefening. Met vier groepen in de baan moest er een soort van waaierrijden gedaan worden. Vervolgens met tweetallen naar de volgende groep springen. Dat ging niet helemaal zoals het moest. Als afsluiter volgden weer drie tempoblokken van zes minuten. Het eerste blok reed ik bij de snelle jelles: vijf minuten lang. Toen was de koek op. De twee keer daarna was het echt rustig aan in de langzame groep. Volgende keer maar weer bij de snelle jelles proberen!