Een zoon. Een dochter. Allebei gek op sporten. Zwemmen, dansen, mountainbiken. En dan ook nog het liefst samen met papa. Nou, dat dansen ga ik echt niet doen hoor! Ik verzorg wel de muziek.
Onze dochter Lis. 7 jaar. Zo flexibel als wat. Gek op tutten. Danst elke dag. Zwemt het water uit het zwembad. Alleen fietsen met papa was er nog niet van gekomen. Dus dat moest vandaag. Eerst Paasontbijt. Dan nog de eieren zoeken die papa verstopt had. Papa moest ook serieus zoeken want hij wist niet meer waar ze op het landgoed lagen. Snel de kleren. Fietsen in de auto en naar het Dijkgatbos.
Onderweg waren er ondanks de quarantaine van Rutte een hoop mensen op pad. Als het maar niet hooidruk in het bos is. Bij de ingang van de parkeerplaats stond er zelfs beveiliging. Wat een land. We kunnen geeneens meer normaal zelf nadenken. De fietsen uit de auto. Helm op. Bidon in de houder. Teller op start. En gaan! En daar ging ze. Heel relaxed langs elke boomwortel. Sturend de bocht in. Sturend de bocht uit. En de korte poôtjes trappen mooi door. ‘Gaat het Lis?’ ‘Ja, gaat prima papa.’ Heuvel op. Heuvel af. Een paar keer te voet maar over de slootjes gewoon zelf. En na een uur ben je weer bij de auto. Geen klacht. Geen geval. Geen gemopper. ‘Papa, wanneer gaan we weer?’ Kijk, dat wil ik horen. ‘Weer snel meid.’ Trots
‘s Middags ging ik zelf ook nog even. De zon verdween af en toe achter de wolken. Dat maakte het wel wat fris. Buiten viel het me op hoeveel mensen, maar zeker veel ouderen naar buiten zijn gegaan. De lockdown houdt niet iedereen tegen. Ik heb wel goed geluisterd naar onze premier Rutte. 1,5 meter afstand houden en vooral binnen blijven. Dat heb ik gedaan, het hele rondje ben ik binnendijks gebleven.
