Fan op de baan

Oké, vandaag had ik dus echt geen zin om te fietsen. Ik ben toch maar gegaan op aandringen van mijn vriendin.

Op de wielerbaan rijden is eigenlijk wel heel erg lekker. Tijdens de training van Herman Schenk word je (althans, ik) afgemat. Na 2 uur moet ik echt even mijn benen rust geven. Maar zo’n training kan nog mooier zijn. Vandaag was mijn grootste fan aanwezig: zoon Sem. Hij wilde wel even zien hoe papa aan het afzien is. En hij trof het. Het eerste
Uur werd er flink tempo gereden zelfs een paar keer volle bak. Dan trekt papa een moeilijk gezicht. Kan zoonlief nog even een glimlach tevoorschijn toveren.

Met de pauze gingen Sem en opa weer naar huis. Wij mochten nog even drie kwartier op de baan knallen. En dat ging lekker. Voor het eerst is het mij gelukt op het peloton twee keer in te halen. Die laatste keer deed dan wel zeer maar het is gelukt! Daarna nog twee keer afzien met vast tempo rijden en toen klonk de verlossende zin: ‘Bedankt, en tot de volgende keer!’