Een uniek evenement: een ploegentijdrit op de Houtribdijk. Wellicht de enige keer dat voor de Clubcompetitie deze wedstrijd wordt gehouden.
Een gevecht tegen de klok, de wind, het eentonige uitzicht, het geraas door de helm en het uitzicht van de kont van je ploegmaats. Dat is een ploegentijdrit. En zeker op een dijk waar menig automobilist zit te vloeken op zijn voorganger. Maar vandaag, 2 juli, is de dijk afgesloten voor verkeer. 90 ploegen staan aan de start om een paar uur de dijk voor zichzelf te hebben. Recreanten, dames, amateurs en eliterenners. Allemaal voor 30 kilometer in gevecht op die dijk.
Stichting wielerstad Enkhuizen organiseert deze unieke wedstrijd. Ook West Frisia deed mee met twee ploegen: een bij de Clubcompetitie en een bij de amateurs. Voor mij weer eens wat anders: dichte achterwielen, tijdritstuurtjes, rollerbanken, Tacxen en 12 renners. Drukte dus.
Vanaf het verzamelpunt Zuiderzeemuseum over een verkeersloze dijk Enkhuizen – Lelystad werd koers gezet naar Batavia-stad. Daar stonden de meeste ploegen al gereed. Snel de tent opzetten (ook in de Flevopolder kan het waaien) en de fietsen klaarzetten. Mede-mechanieker Niels Schooneman moest eerst nog even eten en bij terugkomst was ik al bijna klaar. De renners waren druk aan het warm rijden.
Voor een tijdrit worden de fietsen van de renners gemeten: zadel ver genoeg naar achteren, opzetstuur niet te lang. Alle fietsen waren goed. Ook die van Folkert? Nee, het opzetstuur is te lang. Oei, wat nu?! De ‘stokjes’ kunnen niet naar achteren. Daar moet de zaag in. Eens kijken of de shifters eraf kunnen. Muurvast natuurlijk. De tijd tikt weg: nog 15 minuten. Dit heb ik weer. Folkert pakt zijn normale wegfiets om warm te blijven. De reservefiets van Tino biedt misschien uitkomst. Stuur eraf. Stuurpen eraf. Fiets van Folkert ontmantelen. Ah nee, verschillende diameter. Alles weer teruggezet. Nog 5 minuten. Snel nog even naar de start. De fiets is bij het meetapparaat nog steeds niet goed: 1 cm te lang. Annelies biedt uitkomst. Een snelle wissel zorgt voor een goede meting. Wij kunnen van start!
Via een rollende jump in de auto kunnen wij inclusief mechanieker op weg. Met vier man best druk in de auto: ploegleider Maurice, gast Misael van Leeuwen en een reporter van het Noord-Hollands dagblad. 30 kilometer lang. Het eerste stuk is voor de wind. Daarna alles schuin tegen en de zon daalt snel. De ploeg lijkt goed te draaien maar Joris de Boer bungelt al aan de achterkant. De triathleet mist wedstrijdhardheid.
Al snel wordt West Frisia ingehaald. Wij rijden met dik 50 km/h op de teller. Gelukkig haalt West-Frisia de ploeg voor hun in. Maar het mag niet baten. De ploeg wordt achtste op ruim 52 seconden. Een slecht resultaat. Bij de finish is het zoeken naar de renners. Ook andere renners zoeken verdwaald naar hun ploegmakkers. Een renster vraagt om mijn telefoon: ‘ik ken het hier niet en zoek mijn vader’. Geen probleem natuurlijk. Helaas nam de vader niet op.
Een unieke ervaring.
