Een ontspannen rit, poco-poco, tranquillo, relaxed. Ja, dat was de afspraak. Maar met twee elite-renners weet je het nooit…
Na het Nederlandsch Kampioenschap voor elite zonder contract had ik de fiets van Dex Groen mee naar huis genomen om na te kijken. Een versleten cassette gooide nog zowat roet in het eten vlak voor de start. Als dank hiervoor heb ik een mooi zweetshirt gekregen. De afspraak was dat ik hem in Tuitjenhorn zou op halen en dan gelijk even een rondje fietsen. Dat was dus vandaag, alleen wegens enkele alcoholische versnaperingen was het bed verhuisd naar Winkel te huizen De Boer. Voor mij ideaal, lekker dichtbij. Voor hun iets zwaarder denk ik.
Om even voor half tien was ik bij Joris. Droog. Om negen uur was er een bui en om half tien. Precies op tijd om binnen droog te staan. Na enig tijd gerek om maar niet nat te worden, werd er dan met 40 minuten vertraging gestart. Gelukkig was de lucht buiten fris van adem, binnen deden de luchten de neuszenuwen overuren maken. De eerste paar minuten was het nog een beetje nat maar de temperatuur was zeer aangenaam. Met een straf tempo werd er binnendoor koers gezet richting Schagen. Vandaar uit via Oudesluis en ’t Zand naar Callantsoog.
Bij Callantsoog kwam er een brommertje met jongen en meisje voorbij. Dex deed een schijnpoging maar ik zat er achter. Het brommertje had een lekker tempo en ik dacht dat de mannen achter mij zaten. Dat bleek bij Sint Maartenszee echter niet zo te zijn. Alleen ik zat achter het brommertje. Na een hele lange tijd (voor het gevoel) kwamen de mannen eindelijk en aan een zin hadden zij genoeg: “Ze heet Babette”.
Via Petten, Groet en Schoorl weer terug naar huis. Dat werd nog even spannend want ik moest om 12.00 uur thuis zijn. Marjo had een verrassings-babyshower. De mannen deden even het gas wat meer open en ik kon mooi in de slipstream mee. De Diepsmeerbrug was nog een uitdaging voor ze waar ik mijn benen spaarde. Hartstikke leuk om twee maanden niet te gaan fietsen, met deze ‘niet-fitte’ renners is dat zelfs voor mij killing. Om 12.10 uur reed ik het pad op (na eerste twee rondjes door de straat te rijden om de 70 kilometer vol te maken) en was net aan op tijd.
Hartstikke leuk om met deze ex-profs te mogen rijden. Eigenlijk ook wel heel apart. Al een aantal jaar volg ik ze bij het wielrennen en zijn ze toch wel renners waar ik tegenop kijk. Vorig jaar stond ik naast ze als mechanieker bij West-Frisia en nu fiets ik met ze. En het erge is, volgende week moet ik weer!
