Dat ene buitje…

Het weerbericht is af en toe net zo wisselvallig als het weer zelf. Volgens onze grote vrienden van het KNMI zou er tot 13.00 uur geen druppeltje vallen in onze woonplaats. Maar, tijdens het ontbijt vielen de eerste buitjes al. Een blik richting zee gaf alleen maar een donkere lucht.

Toch wist ik te starten met een droge weg. Het buitje van het ontbijt viel mee, het was nog geen hagelslag zoals op mijn brood. Bij Bergen was het toch even anders. Daar was ik gewoon nat. Een bui en dan ook nat. Gelukkig kwam de zon direct en die was lekker opwarmend. Heerlijk. De route zette zich voort richting Bergen aan Zee. Hier in de duinen en tussen de bomen was het wegdek droog en nat. De buien waren dus best plaatselijk. Inmiddels waren mijn benen veranderd in een paar waar menig veldrijder jaloers op zou zijn. Het slechte nieuws is dat ik dan straks moet poetsen.

Na een paar rondjes in de duinen en wat tempoblokjes richting Camperduin. Hier ligt een dijk die inmiddels omgetoverd is tot kunstmatige duin: Hondsbossche Zeewering. Met een zuidwestelijke wind een aanrader om eens lekker door te trappen. En dat lukte. 40 km/h gemiddeld over de dijk. Heerlijk doortrappen. Mooi blokje. Toen even rustig aan richting Sint Maartenszee en via de naamgenootdorpen terug naar huis. Heerlijk ritje, al was de wind toch weer pittig toegenomen. Maar zoals Joop Z. altijd al zei: “Ook in de finale heb je tegenwind.”