Gelukkig was het ontbijt een stuk beter dan het avondeten gisteren. Mijn god, niet best. Gelukkig ook nig genoeg bammetjes kunnen scoren voor onderweg. Dat kon niet iedereen zeggen.
Vroeg op, op tijd ontbijten en de spullen klaarzetten. En ook nog wat wieltjes tubeless maken. Best handig die compressors van de andere ploegen. Uiteindelijk stond ik alleen op de parkeerplaats. Alle ploegen waren weg en de renners van Bike Aid lagen nog op bed. Een uurtje eerder vertrekken vonden de heren niet goed. Dat zal straks weer stressen worden.
Als laatste kwamen wij aan bij de start. Warm en onze plek ook nog eens in de zon. Met de bananen en gelletjes op de grond uitgespreid konden de heren zich voorbereiden. Ik was eigenlijk snel klaar. Goh, zowaar tijd over. Alhoewel er wel twee banden weer lek waren. Tubeless, top spul… en vlak voor de start werd het toch nog stressen. Frame nummer twee door midden. Net twee weken oud. Goed. Wieltjes wisselen, remblokken wisselen en gaan. Gelukkig hoefde ik niks te doen. Opeens waren alle renners in de stress. Veel plezier ermee.
Dit keer een korte etappe en ik moet zeggen hij was lekker snel voorbij. Nog even vier rondjes door Budapest en klaar. Maron werd nog tweede in de sprint. Iedereen blij, ik ging mooi een fiets uit elkaar trekken. Daarna nog even eten, heerlijk goulash en daarna naar het hotel. Ver van het centrum. In een buitenwijk. Iets als Bos en Lommer. Bij aankomst stond de taxi er al om ons terug te brengen naar het centrum. Leuk dat ik mij dan nog even op kan frissen. Evengoed maar wel even gedaan.
Van de binnenstad hebben wij weinig gezien. Het Heldenplein, het paleis, een baseliek en de pizzatent. Bij die laatste waren we al vijf keer langsgelopen. Ik hoefde dan ook geen pizza maar had wel zin in een gezellig biertje. Het werd op tijd te bed. Gezellig.
