Dit keer moeten we vroeg opstaan en vroeg vertrekken. De start was al om 1.45 uur. Het was ook de langste etappe: 182 km. Er was regen voorspeld en dat heeft het ook gedaan ’s avonds ’s nachts. Gelukkig werd het om 11.00 uur al droog en kon ik alles droog in de auto zitten.
Na bijna twee uur rijden en een bijzondere tussenstop onderweg kwamen wij bij de start aan. Er was dus niet veel tijd meer om de fietsen tiptop in orde te maken. De banden weer opgepompt, de ploegleiders auto werd in orde gemaakt en dat was het dan. Sommige renners kwamen nog met wat opmerkingen maar daar was geen tijd. Hadden zij maar eerder moeten komen.
De etappe bestond eerst uit een vlak gedeelte van 150 kilometer. Daarna een klim van 5 kilometer, een afdaling van 5 kilometer en het laatste gedeelte weer vlak naar de finish. Onderweg had ik gelukkig wat te doen: twee keer een lekke band. Ook hebben wij nog een tijd achter de kopgroep gezeten. Joschka ging vanaf kilometer 60 met 5 man ervandoor. Tot de voet van de klim bleef de ploegleider erachter. Mijn inziens niet een goede keuze en dat bleek achteraf ook zo. Timo reed door een kuil en zijn achterbrug brak in tweeën. Einde koers omdat wij bij de kopgroep reden.
Op de klim werd de kopgroep bijgehaald en versplinterde het peloton. Bij de finish sprintte een groep van 30 renners voor de overwinning.
Na de koers naar het hotel en de fietsen wassen. Het hotel was een oud Oostblok gebouw. Kraak nog smaak. Het avondeten was niet best: klein beetje halfgekookte rijst, kippenpoot en wat sla. Net toen verzorger Erik en ik wat eten wilden halen bij de supermarkt, kwam de rest van de ploeg terug met eten. Leuk dat wij ook gevraagd waren. Na een wat betere maaltijd was de dag bijna om. Nog even wat prutsen aan de fietsen en lekker op tijd te bed.
