Na een warme nacht onder ’s ochtends gelukkig uitgebreid ontbeten worden. Na het ontbijt ben ik weer gestart met het sleutelen aan de fietsen. In de hitte was dit niet zo erg lekker. De bedoeling was dat we zelf de lunch klaarmaken in de keuken van het hotel. De eigenaren van het hotel bleken echter niet zo blij te zijn met de wielrenners. Geen lunch vanuit de keuken dus. Een geïmproviseerde lunch bestaande uit rijst, champignons, tonijn en wat brood, werd geserveerd in een halfopen gesneden waterfles.
Na de lunch werd er koers gezet richting de startplaats Velence. Dit is een kleine badplaats aan een meer. Bij het inschrijven troffen de renners het niet, precies een bui maakte hun nat. Om 3.00 uur vond de start plaats. Het peloton bleef aardig bij elkaar ondanks wat uitvalspogingen. De bedoeling was om na ca. 100 kilometer het peloton op de kant te trekken. De harde zijwind moest dit mogelijk maken. Heel even brak het peloton in vieren maar snel kwam het weer bij elkaar. Het open stug weg was niet open genoeg.
Aan aan het einde van de etappe moesten vier rondes in de aankomst plaats gereden worden. Dit ging niet goed. Opeens kwamen de renners ons tegemoet. Best leuk om zijn ook eens te zien fietsen, maar dat is natuurlijk niet de bedoeling. Er was een afslag gemist. Bij de passage van de finishlijn werd het peloton tot stilstand gebracht. Geen idee waarom, maar het was erg chaotisch. Ook de rondjes in de stad waren complete waanzin. Smal, te veel bochten en te weinig ruimte voor de volgauto’s. De uitslag weet ik niet maar goed bleek het niet te zijn.
Na de finish snel de koffers naar het hotel gebracht die pal voor de finish lag. Helaas was er geen ruimte om knap de fietsen schoon te maken en na te kijken. Uiteindelijk met hulp van de Zuid Afrikaansen en Australische ploegen kon ik wat zeep, water en licht lenen. Tot middernacht was ik bezig in het donker, totaal niet ideaal en professioneel. Hopelijk gaat het de komende dagen beter want deze lange nachten ben ik zat.
