Soms heb je weleens van die dagen dat het gewoon niet gaat. Zoals vandaag. Gewoon niet.
Het clubkampioenschap bij Hrtc DOK. Voor de B’s. De kans op bloemen. Ik was het alweer helemaal vergeten totdat gister Maurice IJlstra mij belde. Natuurlijk ga ik mee! Uit mijn werk rechtstreeks naar Maurice. Omkleden en op de fiets naar Den Helder. Op tijd kwamen wij aan. Nummertje halen, opspelden en nog een paar rondjes warmrijden. En om 19.00 uur mocht er bijna 30 man van start.
De eerste 10 ronden ging het wel. Beetje van voren. Aanvallen. Gaatjes dichtrijden. Daarna was het over. Bijna werd ik gelost. De helpende hand van Martijn Lust en Raymond Bakker wisten mij in het peloton te houden. En dat ging door tot het 33ste rondje. Die laatste paar deden zeer. Heel zeer. In de sprint voor plek 15 leek het wel alsof ik stil stond. Mijn god, wat slecht. Na afloop beurde de Snicker van Maurice mij kortstondig op. De pijn bleef.
Die bloemen zijn nog ver. Maar ik geef niet op! Ik ga door!
