Laatste keer Schelphorst

De tweede en laatste keer Schelphorst van dit jaar. Een minder aantal dan van te voren gedacht. Maar ja, de wedstrijden zijn dan ook belangrijker.

Met Maurice IJlstra had ik weer afgesproken om naar de Schelphorst te rijden. Dat half uurtje was natuurlijk weer het toonbeeld van zinloze gesprekken. We waren op tijd op de Schelphorst. Ondanks dat had Maurice dat half uur bijna nodig om zich om te kleden. Om half zes klonk het startschot en konden wij weg. Een flink peloton stond er. Mooi om uit de wind te zitten.

Al in de eerste ronde reed er een groep weg waar het peloton niet achteraan ging. Mooi rustig aan dus. In het eerste deel reed ik van voren om ook af en toe een gaatje dicht te rijden. Eigenlijk om wat kracht op te doen. Het tweede deel ben ik mooi halverwege gaan zitten. Lekker rustig in de buik van het peloton. Er waren veel vluchtpogingen en af en toe werd er best wel doorgereden. Maar eigenlijk heb ik geen moment gehad dat het niet ging.

De laatste ronde kreeg ik nog een duwtje in de rug van de herstellen Sven Broekaart. Gelijk moest ik in zijn wiel zitten. Met zijn fietsbel en zadeltas maneuvreerde hij zich gemakkelijk door het peloton. Ik zat er achteraan maar dat een gaatje was wel een heel klein. Groot genoeg voor Sven, te klein voor mij. In de remmen dus. Jammer want hij had mij zo naar voren gereden voor een goede uitslag. Misschien volgend jaar weer.

Verder heb ik lekker gereden. Deze week ga ik nog aan mijn explosiviteit werken en hoop ik volgende week zondag in ’t Zand eens het peloton te kunnen volgen.

Bekijk hier het ritje op Relive.cc: Schelphorst – Dat gaatje was wel heel klein Sven!