Ontspannen beginnen. Ontspannen meerijden. Ontspannen eindigen.
De dag begon goed. Eerst even yoga om de dag ontspannen te beginnen. Even de spieren loshalen. Annelies en Luuk deden ook mee. Al ging Luuk weer snel over in de buikspiermodus. Na het ontbijt keek ik nog even mijn band na omdat gister de band opeens lek ging. In het loopvlak zat niks. In de wang wel. Een raar bobbeltje. Dat bobbeltje was mijn binnenband. Wat een geluk. Gisteren na het vervangen van de band heb ik nog een paar keer afgedaald. Dat had een grote smakkerd kunnen zijn.
Na het wisselen van de bandjes vertrokken wij om kwart voor 11. Een training van 5 uur met een aantal tempoblokken stond op het programma. Vanuit Casa de la Sella werd koers gezet naar cada de Malavella. Geen snelweg dit keer, maar een normale weg. Via Sils kwamen wij bij Angles, aan de voet van de eerste serieuze klim. Een lange klim en ook een mooie glooiende klim. Na een korte afdaling kwamen we in Sant Hilari Sacalm. Een hilarische naam. Het deed ons denken aan Hilaire Verscheuren, de bekende Belgische ploegleider van onder andere Vacans Soleil. Hier was het de bedoeling om wat blokjes te doen. Dat ging al gelijk fout Gijs Beets stuurde opeens naar links uit en torpedeerde de kleine Youri Ottenbros in de berm. Gevolg: schaafwonden en een gebroken spaak. De tweede valpartij. Niet best.
Na een wielwissel en het opbeuren van het moraal werden de blokken afgewerkt. De begeleiding zat heerlijk in het zonnetje. Hierna werd de rit weer voortgezet richting Vics. Hier werd een beetje rechtsom linksom gedaan maar we kwamen ergens uit. Hier is ook het begin van een mooie lange klim. Naar Feilu. Het weer werd alleen anders. Wat donkerder. Ook deed de klok ons wat schrikken. 5 uur had Tino gezegd. Daar zaten we nu al bijna op en we moesten nog omhoog en terug. Oeps!
Omhoog werden wat tempoblokken gedaan. Bovenaan snel het laatste water bijtanken en naar beneden. De lange afdaling in het verkeer eindigde bij de drukke C35. Middenin de spits werd er kop over kop richting huis gekoerst. Dit was niet een lekker stuk om te fietsn en met se auto erachter te rijden. Menig automobilist toeterde om zijn ongenoegen te doen spreken.
Uitendelijk kwamen we thuis. Laat. Maar niet laat genoeg. De mannen gingen eten. Maurice en ik pakten snel onze fiets om toch nog even 1 uur te trappen. Binnen het uur waren wij terug. Maurice heeft niet veel meer dan mijn achterkant gezien.
De rit is terug te zien op Relive.cc: Dag 3 – even uitrijden na 7 uur autorijden.
