Elke winter wordt er ’s winters gezamenlijk getraind bij West Frisia. De elite en belofterenners gaan dan op pad voor de eerste trainingskilometers.
Een paar weken terug was per email aangegeven dat vandaag de eerste training you plaatsvinden. Zo bijdehand als ik ben, heb ik Tino gevraagd of voor een eenvoudig renner als ik het mogelijk is mee te fietsen. Volgens hem totaal geen probleem. Afijn, vandaag dus de ‘grote dag’. Een duurst van 4 tot 5 uur. Hopelijk hou ik dat vol en hoef ik niet ergens halverwege richting huis te gaan. En anders heb ik nog mooi twee uurtjes getraind!
Adne van Engelen was net terug van een meerdaagse koers in China, en had waarschijnlijk zijn stuur vergeten vast te zetten. En dan vraag je even aan de mechanieker of hij ook een inbussetje bij hem heeft. En inderdaad, ik kon een setje uit mijn fietstasje toveren. Alledrie de groepen reden ons voorbij waardoor wij achter de auto terug mochten keren. Annelies gaf voor mij even te snel gas en ik liep te kloten met het inklikken van mijn schoen. Gelukkig kon ik na een tijdje toch dicht op de auto komen en in de luwte terugkomen. De derde groep werd voorbij gesjeesd en op de naar de tweede groep. Het laatste stukje deed wel even zeer. Adne ging door, ik bleef even om op adem te komen. De voorste groep leek wel een beetje stil te vallen en in een uiterste poging sprong ik weg om naar de eerste groep te groep. Het enige wat ik van de tweede groep nog weet is: ‘hé, de mechanieker gaat ook!’ Het begin ging lekker totdat ik vlakbij kwam. Blijf ik er nu tussen hangen? Gelukkig liet Luuk van der Meer zich zakken en kon ik aanhaken. Pfff, zo voelt dat dus terugkomen van tussen de auto’s. Tino kon er wel om grijnzen.
Vervolgens werd de weg vervolgd naar Edam, Volendam, Ilpendam, het einde van de Purmer, de Rijp en Schermerhorn. Het tempo werd hier al lekker opgevoerd en de hartslag die bij een duurrit hoort werd ruimschoots overschreden. Bij Volendam stak ik een bochtje nog even binnendoor. Robbert Jan Mol vond dat fantastisch. Laat maar zien dat je ballen hebt. Vanuit Schermerhorn werd koers gezet naar Avenhorn en Wognum. Dit zijn nog al kronkelende wegen. Bij elke bocht remde ik niet en schoof ik telkens op naar voren. Uiteraard voorzien van commentaar van de heren elite-renners.
Op de Zwaagdijk ging het vlak voor het einde bijna goed mis. Een paard kwam tegemoet die netjes aan de kant ging lopen. Wij lieten onze snelheid zakken om het paard niet teveel te laten schrikken. Helaas schrok het paard toch, steigerde, de berijdster viel op haar bips en de ‘kopgroep’ stond stil. Melvin Bos kon het niet beremmen en zijn fiets moest vlak. Helaas met schade. Verder geen schade bij renners, berijdster en paard. Ik dacht dat niemand bij de berijdster was geweest (toevallig woonde ze aan de overkant) dus reed naar haar toe om te vragen hoe het ging. Geschrokken en een paar blauwe plekken. Ik wilde mijn weg weer vervolgen en tot mijn verbazing was iedereen al weg. Lekker, moet ik weer een gat dichtrijden. Het deed heel erg zeer maar het is mij toch gelukt. Na een wanhoopsbrul richting Wouter Mol en een meewerkend stoplicht kon ik weer aansluiten.
Met de bek open, het hol op het zadel en schuim tot aan de tenen voegde ik mij weer bij de groep. Uiteraard direct naar voren rijdend om te laten zien dat ik er weer ben. Helaas voor korte duur. Een kilometer verderop, amper een kilometer tot huize Krom, was het pang! Lek. Ook dat nog. Lopen, want geen volgauto met wielen. Heb ik weer. Iedereen naar huis, ik lopende door de mist over het viaduct over de Westfrisiaweg. Totdat twee schimmen opdoemden met de verlossing: een wiel! de laatste 500 meter kon ik dus rijdend voortzetten.
Na 130 kilometer, ruim vier uur en een hoop prutspetters verder stond de warme douche te wachten. Heerlijk, alle prut van je lichaam, een warme straal water en droge kleren aan. Na een kop soep en broodjes ben ik naar huis gegaan. Voldaan. Een heerlijke rit met de mannen. Ik kijk nu al uit naar volgend seizoen!
Bekijk de rit terug op Relive.cc: https://www.relive.cc/view/798607255.
En dan ook nog een special: ook vandaag heb ik weer met een beroemdheid gefietst. Heel kort eigenlijk want hij wilde liever in de rustige groep achterin zitten. In 2014 ging hij de boeken in als de eerste winnaar van het strandrace klassement: Sven Broekaart.
