Ja donderdagavond, baanavond. Lekker hoor!
Het was even haasten uit mijn werk maar ik was op tijd. Om 19.15 uur draaide ik de baan op. Er was een hoop volk. Mooi om te zien dat er nog steeds volop interesse in het baanrennen is.
Het eerste uur deed wel even zeer. Veel tempowisselingen, volle bak, peloton inhalen en achter elkaar sprinten. Oei, wat werden die benen dik. Op een klein verzetje (52×16) moet je dan aardig doortrappen om er bij te blijven. Maar we houden vol! Volgend jaar moet er goed gereden worden.
Na de korte pauze werd er nog drie kwartier getraind. Een aantal waren al weg waardoor het peloton uitgedund werd. Ook nu weer veel sprintjes waarbij hard doorgetrokken werd. Als een slang over de baan vergt veel traptechniek (omhoog ga je zachter en naar beneden harden) waardoor je als een harmonica over de baan rijdt. Vier rondes voor het einde moest ik lossen, maar niet getreurd. Wat bij mij wegreed zie ik normaal alleen vanuit de auto bij de club- of topcompetitie. Bij het uitrijden reed ik nog even langs het broertje van Niki Terpstra. Wat een dun en afgetraind lichaam heeft Mike nog! Hij zei dan wel weer hoi terug.
Heerlijk weer dus. Volgende week gaan we weer maar eerst zondag nog even crossen op Wieringen!
