Een week na mijn operatie kan ik gelukkig weer een beetje knap in de auto zitten. Ik kneep hem wel een beetje, de hele week had ik er last van. Gelukkig ging het vandaag een stuk beter!
Gelukkig maar want de Wim Hendriks Trofee bevat echte kasseistroken. Hobbeldebobbel in de auto! ’s Ochtends vroeg had ik Florian Smits opgehaald. Hij had geluk: ik was zijn privé chauffeur in de ploegleiderswagen. Na 2,5 uur, een bak koffie, mooie wielerverhalen van deze ex-prof belandde wij in Koewacht. Ja, Koewacht. Een grensdorp in Zeeuws-Vlaanderen.
Onderweg hadden we flinke buien gehad. In de sprint van de auto naar de permeance troffen we het: nat! Binnen zat de rest van de ploeg al samen met Annelies en Freek. Tijd om de fietsen klaar te maken en de auto in te ruimen.
Om 12.00 uur schoot de burgemeester de renners en kinden wij (Freek en ik) ons olmaken voor de koers. Wonderbaarlijk bleef het de hele koers droog. De kasseien begonnen zelfs te stuiven. Direct na de start was er een valpartij waarbij Joris de Boer ook betrokken was. Bijna 2 uur lang heeft hij geprobeerd terug te komen. Ook een beetje met onze hulp wat jury 4 niet zo leuk vond. Uiteindelijk is Joris afgestapt.
Florian gaf na 100 kilometer op. Wellicht was dit zijn laatste klassieker. Van de week gaat hij in de Eifel daar eerst nog eens over nadenken. De overige mannen reden attent mee. Robbert-Jan Mol wist ook de oversteek te maken naar de kopgroep van 15 renners. Uiteindelijk mochten zij sprinten voor de winst. Rob Eefting won voor Dylan van Baarle en Robbert-Jan. In ieder geval bloemen mee naar huis!
Sven Broekaart, Folkert Oostra en Dex Groen eindigden ietwat verloren in het peloton. De slag gemist zeiden zij na afloop.
Van Dex kreeg ik nog wel een leuk pressentje: het koerspetje van De Rijke!
