Twee jaar geleden begon ik te rijden op de Schelphorst. Een traingskoers op een industrieterrein. Makkelijke bochten en altijd een groot peloton.
De eerste keer dat ik er reed, kon ik het peloton volgen. Daarna had ik echt moeite om het peloton te volgen. Een aantal rondes op achterstand was meer regel dan uitzondering. Vorig jaar ben ik er niet geweest en dit jaar al een aantal maal. En elke keer heb ik het peloton kunnen volgen.
Ook vandaag heb ik het gered in het peloton. Sterker nog, bij de eerste kopgroep zat ik ook opeens. Ik schrok er zelfs zo van dat ik de aansluiting met de twee medevluchters miste en terug iel in het peloton. Verder heb ik lekker gereden en het peloton goed kunnen volgen. Het enige wat ik nog mis is snelheid. Daar moet ik dus aan gaan werken.
