De snelle Ronde van Breezand. En snel ging het. Heel snel. Dus het was ook weer snel voorbij. Te snel.
Om half 12 klonk de bel al. Voor de dikkebandenrace. Onze Sem reed daar zijn eerste wedstrijd. Al wekenlang was hij er vol van. Elke dag wilde hij wel iets weten. Moet ik een bidon mee? Hoe moet ik onderweg drinken? Moet ik nog trainen? Hoeveel rondjes moet ik? Onwijs leuk natuurlijk. Een kwartier lang mocht hij rondjes rijden. Hij werd niet eerste en zeker ook niet laatste. Supertrots en onwijs genoten!
Twee uur later mocht papa van start. 60 kilometer afzien op een snel parcours. En dan ook nig een lang stuk voor de wind. De eerste ronde viel mee. De tweede iets minder en vanaf ronde drie ging het gewoon kneiterhard. Echt hard. Bij ronde vijf was het over en moest ik het peloton laten gaan. In een groepje van vier vervolgde ik mijn weg. Van dat groepje was ik wel de sterkste. Daardoor deed het nog meer zeer dat ik dat peloton niet bij kan houden.
Vijftien rondes voor het einde was het over. De renners op achterstand mochten eruit. Ondanks een duw onderweg van Joris de Boer zijn die bloemen nog erg ver. 74ste van de 102. Dinsdag maar weer trainen. Had ik maar dat talent van Sem.
