Een wielerbaan. Lariks. Vast verzet. Geen remmen. Steile bochten. Hoge snelheden. Droge lucht. Fantastisch.
Het is alweer even geleden dat ik op de wielerbaan in Alkmaar heb gereden. Twee jaar. Vandaag had ik er gewoon zin in. Even lekker bollen op dat glimmende lariks. Toen ik aankwam was ik alleen. Is de wielerbaan nou echt zo minder in trek? Gelukkig kwam er na 10 minuten de rest aanzetten. Met ongeveer 30 man en drie verschillende groepen kon er heerlijk gereden worden. Droog, warm (iets te eigenlijk), gezellig en gemotiveerd. Dat er dan zo weinig renners zijn die dan komen.
Ook waren er twee bijzondere supporters aanwezig: Sem en Lis. Samen met opa waren ze even langsgekomen. Al brullend vanaf de tribune werd papa aangemoedigd. Heerlijk!
